هپاتیت

هپاتیت (انواع، علائم و درمان آن)

هپاتیت به معنی التهاب کبد است و می‌تواند دلایل مختلفی از جمله ویروس‌ها، مصرف الکل، داروها، بیماری‌های خودایمنی یا اختلالات متابولیک داشته باشد. این التهاب می‌تواند خفیف و موقت باشد یا به سمت آسیب مزمن و نارسایی کبدی پیشرفت کند. کبد عضو حیاتی بدن است که در فرآیندهای گوارشی، دفع سموم، ذخیره مواد مغذی و تولید پروتئین‌ها نقش کلیدی دارد. بنابراین، آسیب به آن می‌تواند تمام بدن را تحت تأثیر قرار دهد.


علائم هپاتیت

علائم هپاتیت بسته به نوع و شدت آن متفاوت است. در برخی موارد، فرد ممکن است بدون هیچ علامتی باشد، به‌ویژه در مراحل اولیه بیماری.

علائم عمومی هپاتیت شامل موارد زیر است:

  • خستگی و ضعف عمومی
  • تب خفیف
  • تهوع و استفراغ
  • درد در ناحیه فوقانی شکم (به‌ ویژه سمت راست)
  • از دست دادن اشتها
  • ادرار تیره‌رنگ
  • مدفوع روشن‌رنگ
  • زردی پوست و چشم‌ها (یرقان)
  • درد مفاصل
  • خارش پوست

انواع هپاتیت وعلل آن

هپاتیت را به دو دسته‌ی کلی تقسیم می‌کنند:

هپاتیت ویروسی:

شایع‌ترین نوع هپاتیت است که توسط ویروس‌های مختلف ایجاد می‌شود. انواع اصلی آن عبارت‌اند از:

  • هپاتیت  A از طریق آب و غذای آلوده منتقل می‌شود. معمولاً حاد و موقتی است و به ندرت مزمن می‌شود.
  • هپاتیت B از طریق خون، روابط جنسی و ازمادر به جنین منتقل می‌شود. می‌تواند حاد یا مزمن باشد.
  • هپاتیت C  عمدتاً از طریق تماس با خون آلوده منتقل می‌شود. خطر مزمن شدن آن بسیار بالاست.
  • هپاتیت D  فقط در افرادی که قبلاً به هپاتیت B مبتلا شده‌اند رخ می‌دهد.
  • هپاتیت E  مانند نوع A از طریق آب و غذای آلوده منتقل می‌شود، اما در زنان باردار می‌تواند بسیار خطرناک باشد.

هپاتیت غیر ویروسی:

  • هپاتیت الکلی: در اثر مصرف زیاد و مکرر الکل ایجاد می‌شود.
  • هپاتیت دارویی: ناشی از مصرف داروهایی است که برای کبد سمی‌اند (مثلاً دوز بالای پاراستامول).
  • هپاتیت خودایمنی: سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های کبدی حمله می‌کند.
  • هپاتیت ناشی از بیماری‌های متابولیک: مانند بیماری ویلسون یا هموکروماتوز.

درمان هپاتیت

روش درمان بستگی به نوع هپاتیت و شدت بیماری دارد:

درمان هپاتیت A و E
معمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابند و نیاز به درمان خاصی ندارند. استراحت، رژیم غذایی مناسب و جلوگیری از مصرف الکل کافی است.

درمان هپاتیت B و C
در صورت مزمن بودن، داروهای ضد ویروسی مانند اینترفرون و داروهای خوراکی مانند سوفوسبوویر تجویز می‌شود. هدف درمان، کنترل ویروس و جلوگیری از آسیب بیشتر به کبد است.

درمان هپاتیت خودایمنی:
معمولاً از داروهای سرکوب‌ کننده سیستم ایمنی مثل کورتیکواستروئیدها استفاده می‌شود.

هپاتیت دارویی یا سمی:
قطع مصرف دارو یا عامل سمی و در برخی موارد بستری فوری لازم است.


پیشگیری از هپاتیت

پیشگیری نقش بسیار مهمی در کنترل این بیماری دارد:

  • واکسیناسیون برای هپاتیت A و B
  • رعایت بهداشت فردی و شستن دست‌ها
  • پرهیز از مصرف غذای نپخته یا آلوده
  • استفاده از سرنگ‌های استریل و وسایل شخصی
  • داشتن رابطه جنسی ایمن
  • اجتناب از مصرف الکل و داروهای بدون نسخه پزشک